Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

mér varð það á

  • 1 VARÐA

    I)
    (að), v.
    1) to warrant, guarantee, answer for;
    varða fyrir e-n, to stand bail for one;
    ek vil, at Flosi einn varði við mik, my will is that F. alone shall be answerable (for the fines) to me;
    2) to bargain for (S. hefir áðr varðat viðinn fyrir þrjú hundruð einlit);
    3) to be of importance (ef þér þykkir varða um mína vináttu);
    varða e-n, to concern one, be of importance to one (at segja þér þat, er þik varðar);
    varða miklu, litlu, engu, to matter much, little, naught;
    hann kvað þá engu þat varða, said it was no business of theirs;
    varðar engu um vára aptrkomu, it does not matter whether we come back or not;
    4) to guard, watch, defend (varða land, alla vega);
    varða mér bátinn: to forbid me the boat, by force;
    varða e-m, with infin. to hinder, prevent (varðar hann fé váru at komast yfir ána);
    5) to be liable to, punishable by (varðar þat fjörbaugsgarð);
    hvat varðar, þótt vér reynim, what risk though we try?;
    varða e-m e-t, to entail as a penalty upon one (spurði, hvat konu varðaði, ef hón væri í brókum jafnan svá sem karlar);
    varða við lög, to be punishable by law (þat ætla ek við lög varða at vinna á Mikjálsdegi);
    ok lét varða þriggja marka útlegð, he asked for a fine of three marks;
    6) to belong to (sú jörð er klaustrinu varðaði).
    f. pile of stones, cairn (hlaða, reisa vörðu).
    * * *
    að, [Ulf. in fra-wardian; A. S. wardian; Engl. ward, warrant; Germ. warten; Fr. guarder, etc.; cp. vara]:—to warrant, guarantee, answer for; esp. as a law term, björn ok úlfr, þeirra verk skal engi maðr varða, N. G. L. i. 45; varðar hann þat alls ekki nema við Guð, … varða orð ok verk fyrir e-n, Grág. (Kb.) i. 139; handsala-menn þá er varða vildi, at …, Sturl. iii. 43; ek vil at Flosi einn varði við mik, I shall be my sole surety, Nj. 256; vill hann sjálfr varða ( bail) fyrir honum, Þiðr. 75; ef maðr kaupir man at manni, þá skal sa varða, er sölumaðr er, við stinga ok við stjarfa, N. G. L. i. 29; skal bóndi hverr einum húsum varða, at eigi falli krossar, 11; bú hans varðar taki, is bailable, 47; varða taki fyrir e-n, to be bail for a person, 48; varði lóð þar til lokit er, Gþl. 331: ok varða við hey sínu við hey hans. Grág. (Kb.) ii. 96 (Jb. 243); ok skal varða við engi því, Kb. ii. 94: ok svá skulu þeir við varða, Jb. 277; einyrkjar skulu varða fjögur þing. Gþl. 438; skal hann varða þeim af þessum eignum fulla lögskyld, D. N. iii. 88; sá vita-vörðr skal varða þrjár … örtugar, N. G. L. ii. 37; þess viðar er hann hafði áðr varðat fyrir sína hönd, secured, bought, Rd. 253.
    2. metaph. to be of importance; ef þér þykkir varða um mína vináttu, Fms. ii. 119; lézk hann skyldr at segja þér þat er þik varðar, Glúm.; þá hluti er þeim þætti sik varða, Eb. 112; v. mikla, litlu, önga, to matter much, little, naught: um þá hluti er mér þykkir mestu varða, Fms. ii. 120, v. 102: varðar engu um vára aptrkvámu, vi. 13; varðar mest til allra orða, at …, Lil.: with a double dat., e-m varðar e-u, miklu varðar þeim, at þeir sé, Gþl. ix: acc., hvat mun v. þótt vér heyrim, what will it matter? i. e. why not hear it? Fms, vii, 60, vi. 95: hvat mun v. (þótt ek eta)? Eg. 604: acc. of the person, þat varðar þik engu, ‘tis no business of thine; þeir spurðu hví hann var þar kominn, hann kvað þá engu þat varða, Þorf. Karl. 414: so in mod. usage, þig varðar ekki um það, ‘tis no business of thine!
    II. to guard, defend; varða sjálfs þíns land, Lv.; v. e-m e-t, to ward a thing off from a person, i. e. In warn one off from a thing (= Lat. arcere); varða mér bátinn, to forbid me the boat, by force, Fms. vii. 32; v. mér skarðit, Ölk. 37: v. fé váru at komask yfir ána, Krók. 38; v. þeim öll vöð ok vatns-föll á ánni, Stj. 394; hann kvaðsk mundu varða, at eigi kæmisk hann þar útan, Rd. 244: to guard, þá vegu er hann varðaði, Sól. 1; er þú á haugi sitr ok varðar alla vega, Skm. 11. Fsm.: of boundaries, himinn varðar fyrir ofan, en hafit Rauda fyrir útan, Ísl. ii. 489; þaðan ræðr á … þaðan varðar lækr er, fellr, D. I. 577.
    III. as a law term, denoting the fine, punishment, and liability legally incurred, absol. or with dat. of the person (Gr. ὀφείλω, ὀφλισκάνω), to be liable to, finable, punishable; þeim varðar elði þeirra, Grág. (Kb.) i. 108; varðar þeim þat ekki við lög, they incur no penalty by the law …, 44, passim: the penalty (amount) in acc., slíkt (acc.) varða bjargir hins, ii. 25; ljúgvitni varðar skóggang, varða N.M. marka sekð, to be finable so many marks: þá varðar ekki þótt gögnum sé haldit, Kb. i. 143; eigi varðar haga-beit, ii. 107; varðaði eigi um bjargir hans, Sturl. i. 92 C; hvat konu varðaði, ef …, Ld. 136, Grág. in countless instances; skóggangr (nom.) varðar, ef …, Grág. ii. 89 (is prob. an error for acc.); skyldi varða fjörbaugs-garði (better garð, acc.) et váttum kæmi við, Bs. i. 25

    Íslensk-ensk orðabók > VARÐA

  • 2 varða

    I)
    (að), v.
    1) to warrant, guarantee, answer for;
    varða fyrir e-n, to stand bail for one;
    ek vil, at Flosi einn varði við mik, my will is that F. alone shall be answerable (for the fines) to me;
    2) to bargain for (S. hefir áðr varðat viðinn fyrir þrjú hundruð einlit);
    3) to be of importance (ef þér þykkir varða um mína vináttu);
    varða e-n, to concern one, be of importance to one (at segja þér þat, er þik varðar);
    varða miklu, litlu, engu, to matter much, little, naught;
    hann kvað þá engu þat varða, said it was no business of theirs;
    varðar engu um vára aptrkomu, it does not matter whether we come back or not;
    4) to guard, watch, defend (varða land, alla vega);
    varða mér bátinn: to forbid me the boat, by force;
    varða e-m, with infin. to hinder, prevent (varðar hann fé váru at komast yfir ána);
    5) to be liable to, punishable by (varðar þat fjörbaugsgarð);
    hvat varðar, þótt vér reynim, what risk though we try?;
    varða e-m e-t, to entail as a penalty upon one (spurði, hvat konu varðaði, ef hón væri í brókum jafnan svá sem karlar);
    varða við lög, to be punishable by law (þat ætla ek við lög varða at vinna á Mikjálsdegi);
    ok lét varða þriggja marka útlegð, he asked for a fine of three marks;
    6) to belong to (sú jörð er klaustrinu varðaði).
    f. pile of stones, cairn (hlaða, reisa vörðu).
    * * *
    u, f. [Germ. warte], a beacon; hann bað þá göra þar vörðu til minnis, Orkn. 208.
    2. a pile of stones or wood to ‘warn’ a wayfarer; in Icel. varða is the popular name of stone cairns erected on high points on mountains and waste places, to ‘warn’ the wayfarer as to the course of the way, (in the Tyrolese Alps they are called ‘daube’ = Icel. þúfa, q. v.); hann reisti þar vörðu hjá dysinni, Hrafn. 9; varða á hálsinum fyrir sunnan Stiga-bæli. Dipl. v. 19; hæðir þær er heita Hallbjarnar-vörður … því eru þrjár vörður á þeirri hæðinni en fimm á hinni, Landn. 153; haug eða stóra vörðu, Stj. 182; náttmála-varða, Þórð. 58 (see náttmál); dagmála-varða, of piles of stones by which the ‘day-marks’ are fixed: freq. in local names, Vörðu-fell, Holtavörðu-heiðr, Landn., map of Icel.

    Íslensk-ensk orðabók > varða

  • 3 varð-lokkur

    f. pl. [Scot. warlock], ‘ward-songs,’ ‘guardian songs,’ charms (or better, ‘weird-songs.’ cp. the other form, urðar lokkur); hvárki em ek fjölkunnig né visinda-kona, en þó kenndi Halldis fóstra mín mér á Íslandi þat kvæði, er hón kalladi varðlokkur, Þorf. Karl. 378; from this word comes the Scot. ‘warlock,’ though it has changed its sense to that of the wizard himself.

    Íslensk-ensk orðabók > varð-lokkur

  • 4 verða á

    mér varð það á — я имел несчастье сделать это; я совершил проступок

    Íslensk-Russian dictionary > verða á

  • 5 verða

    v (verð, varð, urðum, orðið)
    1. pomocné sloveso - vyjadřuje budoucí čas
    Það verður gaman að tala við hana.
    2. muset
    3. stát se
    4. zůstat, setrvat
    inni, heima
    verða að e-u - proměnit se (v co), stát se (čím)
    verða af e-u - propást, nechat si ujít, promeškat
    verða fyrir - prožít, zažít
    Fólk varð fyrir áfalli.
    mér varð það fyrir að - první, co jsem udělal, bylo,že
    verða til - vzniknout, být vytvořen
    verða til e-s - způsobit (co), být příčinout (čeho)
    það varð úr að - výsledek byl, že
    Það varð ekkert úr rigningunni.
    verða sér úti um e-ð - sehnat (co), získat (co)

    Íslensk-tékknesk orðabók > verða

  • 6 verða

    [vεrða]
    verð, varð, urðum, orðið
    1. vi
    1) становиться, делаться ( глагол-связка)

    mér varð kalt — (imp) мне стало холодно

    verða að e-u — превращаться во что-л.

    verða að manni — стать человеком [мужчиной]

    verði þér að góðu — а) на здоровье; б) приятного аппетита

    e-m verður e-ð úr e-u — что-л. приносит пользу кому-л.

    láta verða úr e-u — дать чему-л. осуществиться

    2) оказаться, попасть(ся)

    verða fyrir e-m — попасться кому-л. на пути

    verða fyrir óláni — попасть в беду, испытать несчастье

    3) случаться, происходить, иметь место

    það varð, að… — случилось, что…

    mér varð gengið þangað — (imp) я случайно пошёл туда

    honum varð að orði — (imp) он сказал

    verða um nótt e-s staðar — ночевать где-л.

    5) быть должным, быть вынужденным

    hann verður að gera það — он должен [ему нужно] сделать это

    6) в страдат. конструкциях ( с различными дополнительными значениями):
    7) употр. для обозначения будущего времени:

    verðurðu farinn klukkan 6? уйдёшь ли ты к 6 часам?; hann verður búinn í kvöld — он будет готов вечером

    □
    2. pp orðinn
    1) происшедший, случившийся

    ekki er að sakast um orðinn hlut — посл. сделанного не вернёшь [не воротишь]

    2) ставший, сделавшийся
    ◊

    Íslensk-Russian dictionary > verða

  • 7 SKAPA

    (að; pret. also skóp), v.
    1) to shape, form, mould, make (ór Ymis holdi var jörð sköpuð); to create (guð, er mik skóp); s. skegg, to trim the beard; s. skeið, to take a run (þetta dýr skapaði skeið at oss); s. ok skera e-t, or um e-t, to decide, settle (ek skal einn skera ok s. okkar á milli);
    2) to assign as one’s fate or destiny (ek skapa honum þat, at hann skal eigi lifa lengr en kerti þat brenner); s. e-m aldr, to fashion one’s future life; syni þínum verðr-a sæla sköpuð, bliss is not fated to thy son;
    3) to fix, appoint (haf þá eina fémuni, er ek skapa þér); s. e-m víti, to impose a fine or penalty; at sköpuðu, in the order of nature, according to the course of nature (væri þat at sköpuðu fyrir aldrs sakir, at þú lifðir lengr okkar); láta skeika at sköpuðu, to let things go their own course (according to fate); láta skapat skera, to let fate decide;
    4) refl., skapast, to take shape; freista, hvé þá skapist, try how things will go then; Ámundi kvað jarl úáhlýðinn ok mun lítt at s., A. said the earl was self-willed, and little will come of it.
    * * *
    the forms of this word vary much; there was a strong form, skapa, skóp, but defective, for only the pret. (skóp, skópu) remains; the other tenses follow the weak form skapa, að (of the first weak conjugation), which is freq. in old writers, while it is the only form in mod. usage.
    2. there are also remains of another weak verb, skepja (answering to Goth. skapjan), to which belong the pret. skapði, part. skapið, skaptr; the infin. skepja, however, only occurs in a few instances, Kormak, D. I. i. 243. l. 31 (H. E. iv. 154), Bs. i. 734; as also the pres. part. skepjandi (in ein-skepjandi): [Ulf. skapjan = κτίζειν; A. S. and Hel. scapan; Engl. shape; O. H. G. skafan; Germ schaffen; Dan. skabe.]
    B. To shape, form, mould, which is the original sense; takit einn trédrumb, ok skapit þar af líkneskjur, Barl. 165: the saying, engi skapar sik sjálfr, Grett. 103 new Ed.; á hverfanda hveli vóru þeim hjörtu sköpuð, Hm. 83; Skíðblaðni að skapa, to shape (build) the ship S., Gm. 43; skepja skil, to shape one’s words, Korm. 164 (in a verse).
    2. to make; ór Ýmis holdi var jörð um sköpuð, Vþm. 21; áðr væri jörð sköpuð, 29: to create, Guð skóp allar skepnur senn, Rb. 78; Guðs er mik skóp, Fms. i. 3; með þeim hætti er Kristr hefir skapat, iv. 175; sá maðr er Guð skapði fyrstan í heim þenna, Hom. (St.); mörgum þeim hlutum er skapara-spekðin skapði, 677. 2; í upp-hafi skapaði Guð himin og jörð, Gen. i. 1, passim.
    3. to shape for one, assign as one’s fate or destiny, as denoting also what is natural or inborn; ek skapa honum þat, at hann skal eigi lifa lengr en kerti þat brennr, er upp er tendrat hjá sveininum, Fas. i. 341; s. e-m aldr, to shape one’s future life, of the weird-sisters; Nornir kómu þær er öðlingi aldr um skópu, Hkv. 1. 2; at eigi skapi Hallgerðr þér aldr (ironic.), Nj. 57; einu sinni var mér aldr skapaðr ok allt líf um lagit, Skm. 13; skapa e-m kaldan aldr, to ‘shape one a cold age,’ i. e. to make life sad, Korm.; var þér þat skapat, at…, Hkv. 2. 26; af þeim væri þat skapað, if that was fated to them, Grág. i. 368; syni þínum verðra sæla sköpuð, bliss is not fated to thy son, Skv. 2. 6; mun engi renna undan því sem honum er skapat, Grett. 159 new Ed.; mér var skapat at eiga hana, Bjarn. (in a verse); láta skapað skera, let doom decide, Fms. viii. 88; láta skeika at sköpuðu, to let things go their own course, ii. 112; vera at sköpuðu, to be according to the course of nature, Eg. 82; mun þat svá fara sem minnr er at sköpuðu, Sturl. iii. 7 (sköp).
    4. to appoint, fix; at Þórólfr hafði sjálfr sér þar laun fyrir skapit, Th. had taken the reward himself, Eg. 65 A; ok þar sinn hag eptir skapa, Hom. 68: s. e-m víti, to impose a fine or penalty; sklít víti á honum at s. fyrir þat á sitt hóf sem karlmanni, ef…, Ld. 136; ok væri henni sjálf-skapat víti, self-injlicted punishment, 140; s. honum fimmtar-grið af því þingi ór landeign konungs várs, N. G. L. i. 13; þá skal s. þeim leiðar-lengd, 32; skapði hón svá skæru, Am. 48; þá eina fjár-muni er ek skapa þér, which I grant thee, Hrafn. 21; skapa sinn hug eptir e-u, Hom.; segja svá skapaða sök fram, Grág. i. 39, Nj. 110; berum vér svá skapaðan níu búa kvið, 238.
    5. to shape, trim, the beard, hair; var skegg skapat, Rm. 15; breiðleitr ok vel farit andlitinu, optast skapat skegg, Fms. viii. 447; bandingjar ok útlagar láta ekki hár sitt skapa ok skera, Stj. 202; Cato skar aldrei hár sitt né skapaði skegg, Róm. 190; með saurgum búnaði ok ú-skapaðu skeggi, Stj. 538.
    6. special phrases; skapa skeið, prop. to ‘shape a race,’ take a run; þetta dýr skapaði skeið at oss, Al. 169; Jökull skapar at skeið, Fs. 51 (see v. l., so undoubtedly the vellum Vh., not skopa); skjaldmærin skapaði skeið, ok ætlaði at hlaupa eptir honum, en er hón kom á bakkann varð henni bilt, Fas. ii. 553; whence in later vellums and in mod. usage, skopa skeið, 283 (l. c.), Gísl. 69.
    II. reflex. to take shape, grow; þá mátti hann eigi skilja né skapask til trúar, 655 ix. B. 1; svá skapaðisk ok Kristnin ór síðu ens krossfesta Krists, 656 C. 25; freista, hve þá skapisk, how things will shape themselves, Fms. viii. 421; vildi Þórgautr þá fara aptr, þótti ekki at skapask, iv. 112; Ámundi kvað jarl ú-áhlýðinn ok mun lítið at skapask, little will come out of it, Orkn. 40; hafði mjök skapask um bygðir, Sd. 138; at nú skyli nokkut skapask at með oss, Fms. ix. 509; ef nokkut má at skapask, if any opportunity should arise, Eb. 186.

    Íslensk-ensk orðabók > SKAPA

  • 8 verða til

    1) возникнуть, получиться, сделаться; приготовиться, стать готовым
    3)

    mér varð vel til — (imp) мне оказали большую помощь

    Íslensk-Russian dictionary > verða til

  • 9 AUKA

    * * *
    I)
    (eyk, jók, jókum, aukinn), v.
    1) to augment, increase (auka virðing e-s; auka ætt sína; auka vandræði);
    to prolong (auka þing);
    aukanda ferr am e-t, something goes on increasing;
    eigi er þat aukit (it is no exaggeration) þó at hann sé sagðr ríkastr maðr á Íslandi;
    orðum aukit, exaggerated;
    aukin ( more than) þrjú hundruð manna;
    2) to add, with dat. (jók ek því es mér varð síðar kunnara);
    auka synd á synd ofan, to heap sin upon sin;
    auka e-u við, to add;
    aukast orðum við, to come to words, to converse;
    with acc., auka ný vandræði (= nýjum vandræðum) á hin fornu, to add new difficulties to old ones;
    impers., jók stórum hans harm, his grief increased greatly;
    3) to surpass, exceed;
    þat er eykr sex aura, þá á konungr hálft þat er eykr, if it exceeds six ounces, the king takes half the excess.
    (að), v. (a Norse form) = the preceding.
    * * *
    jók, jóku (mod. juku), aukit [Lat. augere; Gr. αυξειν; Ulf. aukan; A. S. eacan or ecan; Engl. to eche or eke; O. H. G. auhon]; pres. ind. eyk; subj. eyki or yki, mod. jyki. A weak form (aukar, aukaði, aukat) also occurs, esp. in Norse, and (as a Norwegianism) in Icel. writers, esp. after the year 1260, e. g. aukaðu, augebant, Barl. 138; aukaðist, augebatur, aukaði, augebat. Barl. 180, Fms. i. 140, 184, x. 21 (MSS. aukuðu or aukaði, and some even jóku), Róm. 234; subj. aukaðist, augeretur, Fms. vii. 158 in three Icel. vellum MSS.; only one has ykist, the strong genuine form. Pres. aukar, auget, and aukast, augetur, instead of eykr, eykst, Stj. 32: part. aukat (= aukit), O. H. L. 46; aukuð, aucta, Fms. x. 236. Even Snorri in the Edda has aukaðist, p. 3, both in the vellum MSS. Ob. and Kb.,—a form which is thoroughly unclassical; the poets use the strong form, and so Ari, who has jókk = jók ek, in the preface to Íb.;—so also the great bulk of the classical literature. Since the Reformation the strong form is the only one used either in speaking or writing.
    I. Lat. augere, to augment, increase, with acc., eykr hann þar ætt sína, Fms. iii. 82; jók Njáll ekki hjón sín, Nj. 59; hét hann þeim at auka virðing þeirra, Eg. 33; þessi orð jóku mjök sök Adams, Sks. 542; jók nafn hans, Hom. 51, Nj. 33; var þá síðan aukuð (= aukin) veizlan, Fms. x. 236: absol., þat hálft er eykr, that half which is over and above, Js. 75: in the phrase, aukanda ferr um e-t, a thing is increasing, Nj. 139.
    II. Lat. addere, to add to the whole of a thing; with the thing added in the dat., ok jókk (= jók ek) því es mér varð síðan kunnara, Íb. (pref.): impers., jók miklu við, increased greatly, Ld. 54; þá eykst enn ellefu nóttum við, eleven nights are still added, Rb. 28: followed by ‘við,’ auka e-u við e-t, to add to it, Nj. 41; ‘til’ is rare and unclassical, and seems almost a Danism, as ‘föie til,’ þetta til aukist, Vm. 7: auka synd (dat.) á synd (acc.) ofan, to heap sin upon sin, Stj. 274: aukast orðum við, to come to words, speak, Eg. ch. 58, v. l. (rare); ef þú eykr orði, if tbou say’st a word more, Lex. Poët.
    β. with acc. (a rare and unclassical Latinism), auka ny vandræði (= nyjum vandræðum) á hin fornu, Bs. i. 751.
    γ. impers. in the phrase, aukar á, it increases, Róm. 234.
    III. to surpass, exceed; þat er eykr sex aura, þá á konungr hálft þat er eykr, if it exceeds six ounces, the king takes half the excess, N. G. L. i. 281, Js. § 71; en ármaðr taki þat er aukit er, what is over and above, N. G. L. i. 165. Esp. used adverbially in the part. pass, aukit, aukin, more than, above, of numbers; aukin þrjú hundruð manna, three hundred men well told, Eg. 530, Fms. ix. 524, v. l.; með aukit hundrað manna, x. 184, Ld. 196; aukin hálf vætt, Grett. 141 new Ed.
    β. in the phrases, þat er (eigi) aukat (aukit), it is no exaggeration, Jd. verse 22, the Ed. in Fms. xi. 169 has ‘árla’ (a false reading); pat er aukat, O. H. L. 1. c.; orðum aukið, exaggerated, Thom. 73.

    Íslensk-ensk orðabók > AUKA

  • 10 kunnr

    a.
    1) known (þér munu kunnar leiðir);
    kunnr at e-u, known for something (þú ert kunnr at drengskap);
    þeir vóru mjök kunnir áðr, intimate friends.
    * * *
    adj., older kuðr, which form is freq. in poets, Hm. 56, and in old MSS.; dat. fem. sing. kuðri ( notae) rhymed with Súðvík ( Southwark), Ó. H. (in a verse), as in the compds ú-kuðr etc.; [Goth. kunþs; A. S. cuð, whence Engl. un-couth, prop. = strange; Germ. kund]:—known; vil ek göra þér kunnt, hvat vera skal um þínn hag, 655 ix. A. 2; var mér kunnara um Bárð. Eg. 39; þér munu kunnar leiðir, Fms. i. 71; jókk því es mér varð síðan kunnara, Íb. (pref.); jafn-kunnr; Björn var frægr maðr ok mörgum kuðr (kunnr, Ó. H. 53, l. c.) at sýn ok at máli, Hkr. ii. 78: familiar, grannar þínir ok kunnir menn, neighbours and friends, Hom. 151; vinir hans ok kunnir menn, Sks. 109; þeir vóru mjök kunnir áðr, intimate friends, Ld. 166.
    2. with prep.; kunnr at e-u, known, convicted of; verðr hann at því kunnr eða sannr, N. G. L. i. 16, Gþl. 17: in a good sense, en þú, Einarr, ert k. at drengskap, Fms. vi. 21; emk kuðr at slíku, Fms. vi. (in a verse); kuðr at máli = málkunnugr, ‘speech friend,’ on speaking terms, Hm. 56: nafn-kunnr, famous; ú-kunnr, unknown.

    Íslensk-ensk orðabók > kunnr

  • 11 KALA

    (kell, kól, kalinn), v. impers., mik kell, I freeze, become frost-bitten (kalinn á fótum); e-n kell í hel, one freezes to death.
    * * *
    pret. kól, kólu; pres. kell, mod. kelr; part. kalinn: [cp. Engl. chill, cool; Germ. kühl]:—to freeze, esp. impers. of limbs to be numb and dead from frost; ok er sveininn (acc.) tók at kala, Landn. 77, v. l.; ok kól hana í hel, she froze to death, Sd. 143; svá at þik kali, Fas. i. 30; alla kól þá um nóttina, 78; kell mik í höfuð, Vkv. 29; mik tekr nú at kala, en mér var heitt fyrir stundu, Fb. ii. 112; var bæði at hann kól mjök ok hungraði, en veiddi ekki, Bs. i. 350; hann var kalinn á fótum svá at af leysti sumar tærnar, Orkn. 432, Sturl. iii. 198; hann kól sem aðra hundtík, Fs. 71; ok mun þik kala ef ek sit svá lengi ok útarliga sem ek em vanr, Edda 35; dýrit var kalit á fyrra fæti, Fs. 179; kalit í hel, frozen to death, Fær. 185; sveinar tveir, veslingar, kalnir ok máttdregnir, 42; á kné kalinn, Hm. 3; kalinn ok klæðlauss, Fas. iii. 8; klæða kalna, O. H. L. 22:—part. kalinn [= Germ. kahl], of a field barren from cold or frost.
    II. naut., of a sail, to lose the wind; seglið (acc.) kelr, whence kalreip, q. v.

    Íslensk-ensk orðabók > KALA

  • 12 menntan

    f. breeding, culture.
    * * *
    f. culture, breeding; vel virðr sakir menntanar sinnar, of a poet, Bjarn. 3; mér fór sem mörgum börnum, at ek lagða á ekki hug þat sem mér var menntan í at nema, Fms. ii. 267; nema menntanar list, ok íþrótt, Stj. 151; opt er sá í orðum nýtr sem iðkar menntan kæra, Hallgr.:—culture, civilisation are in mod. usage rendered by mentan.

    Íslensk-ensk orðabók > menntan

  • 13 Ólympíuleikar

    m pl (-a)
    olympijské hry
    Systir mín íþróttakonan sem mér varð svo innilega hugsað til í morgun þegar ég sat föst á biðstofu með Ólympíuleikana yfir mér í sjónvarpi.

    Íslensk-tékknesk orðabók > Ólympíuleikar

  • 14 LYPTA

    (-pta, -ptr), v. to lift, raise, with dat. (síðan lypti hón kápuhetti hans ok sá í andlit honum); l. e-u upp, to lift up; l. ferð sinni, to start on a journey; impers., lyptir e-u, it is lifted up, raised; lypti þá mjök brúnum manna, their faces brightened;
    refl., lyptast, to move, stir (lézt hann ekki mundu þaðan l. fyrr en á bak jólum); lyptist þeim þá lítt reiði, their anger was raised a little.
    * * *
    t, [cp. lopt], to lift, raise, with acc.; lyptandi sínar hendr, Mar.: with dat., síðan lypti hón kápu-hetti hans, Fms. i. 149; gékk konungr þar til ok lypti upp tjaldinu, 158; hann lypti upp kettinum, Edda; lypta brúnum, to lift the eyebrows, shew gladness:—metaph., lypta ferð, to start on a journey, Fms. x. 6; lyptir nú Jóram sínum her, Stj. 610; má ek engum her héðan lypta, Fms. viii. 22.
    II. impers. it is lifted up, raised; mér var þat enn mesti harmr, er þessum stormi var lypt, Þiðr. 326; lyptir þá mjök brúnum manna, the men’s eyebrows were lifted up, their faces brightened, Fs. 26.
    III. reflex. to move, stir; þá tók hann til hennar, ok lyptisk hón ekki, Landn. 151; lézk hann ekki mundu þaðan lyptask fyrr en á bak Jólum, Fms. viii. 16S; lyptisk þeim þá lítt reiði, their anger was raised a little, Fbr. 137.

    Íslensk-ensk orðabók > LYPTA

  • 15 skyrsa

    proncd. skyssa, u, f. a monstrous blunder; mér varð á skyssa í dag, það var ljóta skyssan! this mod. phrase is derived from the following word; see also skussi.

    Íslensk-ensk orðabók > skyrsa

  • 16 ágengur

    [au:g̊ʲεiηg̊ʏr̬]
    a
    назойливый, навязчивый
    ◊

    Íslensk-Russian dictionary > ágengur

  • 17 auðið

    [öy:ðɪð̬]
    a neutr
    дано, дозволено

    mér varð þess auðið — на мою долю выпало, мне было дано

    Íslensk-Russian dictionary > auðið

  • 18 dimmur

    [d̥ɪm:ʏr̬]
    a

    Íslensk-Russian dictionary > dimmur

  • 19 hugfall

    [hʏχfad̥l̥]
    n:

    Íslensk-Russian dictionary > hugfall

  • 20 hughægt

    [hʏ:χhaiχtʰ]
    a neutr:

    Íslensk-Russian dictionary > hughægt

Страницы

См. также в других словарях:

  • Var (departement) — Var (département) Pour les articles homonymes, voir Var. Var …   Wikipédia en Français

  • Var (Département) — Var (83) Region …   Deutsch Wikipedia

  • Mer Mediterranee — Mer Méditerranée Mer Méditerranée Superficie 2 510 000 km2 Profondeur 5 150 m (max) 1 500 m (moy) …   Wikipédia en Français

  • Mer Mediterranée — Mer Méditerranée Mer Méditerranée Superficie 2 510 000 km2 Profondeur 5 150 m (max) 1 500 m (moy) …   Wikipédia en Français

  • Mer Méditerrannée — Mer Méditerranée Mer Méditerranée Superficie 2 510 000 km2 Profondeur 5 150 m (max) 1 500 m (moy) …   Wikipédia en Français

  • Mer méditerranée — Superficie 2 510 000 km2 Profondeur 5 150 m (max) 1 500 m (moy) …   Wikipédia en Français

  • Mer Du Nord — Superficie 575 000 km² Profondeur 700 m (max) Type Mer epicontinentale Localisation Océan Atlantique …   Wikipédia en Français

  • Mer Scythique — Mer Noire Mer Noire Superficie 413 000 km2 Profondeur 2 206 m (max) Type Mer intérieure Localis …   Wikipédia en Français

  • Mer baltique — Superficie 450 000 km² Profondeur 459 m (max) 56 m (moy) Type Mer intracontinentale, mer intérieure Localisation …   Wikipédia en Français

  • Mer caspienne — 40° N 51° E / 40, 51 …   Wikipédia en Français

  • Mer d'Allemagne — Mer du Nord Mer du Nord Superficie 575 000 km² Profondeur 700 m (max) Type Mer epicontinentale Localisation Océan Atlantique …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»